De Literaire Salon van ‘Mens, durf te lezen’ op 19 november 2017 stond in het teken van Carry van Bruggen en Jacob Israël de Haan. Broer en zus, geen tweeling, beiden geboren in 1881, beiden schrijvers, beiden leefden ze een bijzonder leven. Hun jeugd brachten ze door in Zaandam. De stadsdichters lieten zich inspireren, schreven samen, Jeroen van Leeuwen maakte er met Mark Nieuwenhuis, trompettist en componist een bijzondere muzikale voordracht van.

Tot het einde en weer terug

 

Een dorp in Drenthe met woeste grond vol heide

Verplaatst voor sompige velden

Waar men palen laat heien

Op te bouwen

Dit gezin was bindend, afwijkend

Licht schijnsel boven zilveren kandelaren

Gezien door beslagen brillenglazen

 

Een afstand overbruggen tussen

dag en nacht, licht en donker, vroeger en nu,

man en vrouw, binnen en buiten

is schrijven tussen huisje en sloot

is tijd verdrijven met hink-stap-sprong

is verschil bedrijven

Jij bent anders dan ik

 

Een meisje is geen jongen

Ik brei tegendraads

Net als jij pleeg ik verzet

tegen de verwachting

Wij zijn gelijk

 

De verwachting rook ik uit met een sigaret

koket geknepen tussen mijn gelakte nagels

verjaag ik de mannen uit mijn leven

terwijl jij ze streelt en ook uit

de hof van Eeden wordt verdreven

 

Pathologisch afwijkend leven

is vechten met engelen op Jacobs ladder

door vader voorgezongen

 

Onderbuikgevoel

Ruggen staan stevig

In een bronzen boekenkast

Wonen bevroren bijen bezig

Weemoed komt goed van pas

Het Volk verbrak de relatie

Zion aan de Zaan

Het geopende hart klopt in operatie.

 

De schrijvers schreven tot de minderheid

Het was vaak

Te veel

Overschreeuwd door een zwijgende meerderheid

Normen en waarden

Stormen verwaaien

1881-1881-1881-1881

 

Afwijken is voldoen aan de verwachting

De traditie hebben we steeds weer in vlam gezet

 

Jouw kaars is als eerste met geweld uitgeblazen

de mijne zachtjes ingeslapen

We vierden ieder maar een half feest

samen één

Wij zijn anders en gelijk