Van die momenten
Een groep mussen is komen
wonen in mijn tuin en haag.
Dan zitten ze op een rij
naast elkaar,
en soms komt er in de namiddag
uit de weilanden van het Wormerveld
parmantig een fazant op bezoek.Er woont een geheim in mijn hoofd
dan ben ik onderweg en
laat me meenemen door
de wind,
een vlaag in de hoge bomen
en het onverwachte schreeuwen
van meeuwen
zo eisend
Wie kent hun geheim?Soms loopt de tijd met mij mee
als gezelschap
op mijn zoektocht naar dagen
van goud, zo mooi
dat het pijn doet
en troost.
Dan woont er een gedicht
in mijn hoofd.(c) Geraldine Bank
Winter in Zaanstad
Wind, regen, stengels bewegen
een laatste rode roos bloeit nog even
speelbal van onbeheersbare wind
binnentuin, wordt door bladeren omgeven
kleurenpalet, dromen de bomen in Krommenie?
bijna einde van het van jaar, natuur in winterslaap
ook de laatste rode bloem dwarrelt uit elkaar
alleen de allersterkste laten volgend
jaar nieuwe bloemen(c) Joseph Klein
de Zaan
het water van de Zaan,
kolkt
kookt
klotst
tegen de pijlers
van de brug
Zaanstad
Petrograd
de wal keert het water
wild en woest
van oost naar west
en terug
van Neva naar Zaan
de Zaan kantelt
de Zaankanter
raakt kant noch walde stille Zaan
zilverzaan
met zilverzwaan
verzoent zich met wal en schans
Zaanstad Zoenstad(c) Irene Sminia
Poëzie bij Zaanse oorlogsmonumenten
Vanwege zeventig jaar bevrijding én de afronding van het prachtige, educatieve project Monumenten Spreken, schreven Zaanse Dichters bij alle 28 lokale oorlogsmonumenten poëzie. Onze dichter Hans de Roo schreef het overkoepelende en indrukwekkende ‘Monumenten Spreken’.
Monumenten spreken
Achtentwintig monumenten
met de Zaanstreek nauw verweven
herinneren aan het immense oorlogsleed
en gedenken wie voor vrijheid streed
ten koste van het eigen leven.Monumenten van steen of staal,
een boek dat open ligt, een beeldengroep,
over elk der monumenten is een film gemaakt,
achter elk der monumenten schuilt een verhaal.Over hoe men ageerde, protesteerde.
En staakte. In verzet ging, saboteerde.
Illegaal kranten maakte, kranten waarin
het echte oorlogsnieuws zich verder zong.Over het lot van de Amerikaanse bemanning
die uit een brandend vliegtuig sprong.De schooljuf die twaalf onderduikers verborg
en zorg droeg voor het dagelijkse brood.
Wie een baby redde op een tweesprong
van gedachten uit innerlijke nood.Of het verhaal over het Joodse meisje
dat op een dag verdween.De verzetsman die verraden door de buren
in de cel de nachtelijke uren aftelt
voor zijn dood.Zo velen kwamen om.
Monumenten spreken de namen.
Het boekje met alle gedichten kun je downloaden vanaf de site van het Stedelijk Comité 4 en 5 mei Zaanstad.
Zaanse Schans
Oude klompen
Houten vloeren
Eigen geuren
Molenlied
Van de wieken
Die hard draaien
Sterke wind
Zoals u ziet
Laat de stenen
Nog wat persen
Slaat het blok
Er maar weer op
Achter straten
En fabrieken
Draait de glorie
Weer ten top‘IJsje?’
(c) Thijs de Lange
Zaanstreek (mon amour?)
Is het mijn schuld
dat ik ben verdwaald
in dit gebied
en geen weg terug
wil vinden?De wind roept:
vertrouw maar op de
geur van industrie.
Zie, hoe fier ze daar staan
de gebouwen.
de werkers uit het begin.
de ADELAAR: om mijn tijd
in stand te houden
waak ik over hen
zo vergeten ze niet
hoe het begonEen meeuw vliegt in
het oog van de herfst
de winter in de rug.
Over de oude Zaan
hangt nevel die
weemoedig stemt.
Hoe verdroeg men vroeger
de eenzaamheid?
Werken aan een bestaan
voor het nageslacht.
Harde werkers
zonder woorden.(c) Geraldine Bank-Caenen