Gedichten op Zaanse Vuilniswagen
Op een zonovergoten middag werden 25 Zaanse vuilniswagens gepresenteerd met elk een eigen gedicht van een of twee regels op de zijkant. In totaal 25 dichters zijn op deze manier (tijdelijk) vereeuwigd, waarvan drie uit de Zaanse Dichterskring. Te weten: Hans de Roo, Roselien Brondy en Irene Sminia.
Een mooi initiatief van Gea Zwart in samenwerking met de Gemeente Zaanstad.
Tekst en foto’s: Wieke Hart
Ochtend in de Bangkokstraat
Terwijl de volle maan, een vage droom nog
links aan een bleekblauwe hemel staat
laait het rechts reeds oranje van zon
achter de toren met de hakkelige balkons.
Soms is er gratis mist, wordt die uit het uitzicht gewist.
Is er weer de schoolplaat die uit huisje, boompje, auto,
mensje en een sluipende poes bestaat,
(molshopen, eksters) en daar ga ik de steeg door.
Zo word ik dagelijks geboren, glijdend over de in weefpatroon
gelegde stenen, glimmend vochtig of bevroren.
In het koude gras staat een wat verloren grote kraai.
Omzichtig kijkend verontschuldigt hij zich.
(c) Vera Jongejan, januari 2017
Polderwind
Een onstuimige wind
slijpt chagrijnig
jaloerse zinnen langs de
smalle vezels van
het buigende rietDe harde wind
blaast wilde woorden
door kruinen van wilgen
zure meningen
naar berk en
sentimentele elsDe wilde wind
waait ook plezier in
een fluisterpopulier
ik hoor haar
schaterende bladeren(c) Joke Konijn
Zaan
Levensader van Noord-Holland
eeuwen word jij al bevaren
menigmaal ook bezwommen
soms zelfs beschaatst
Je wordt bevist en je wordt befeest
Je wordt bezongen en bedichtJij ziet je oevers veranderen
Honderden molens werden fabrieken
die weer woontorens worden
Jij blijft echter stromen
van zuid naar noord
golvend van noord naar zuidIk fiets langs je in regen en mist
met storm en zon, dag en nachtJij blijft wat je bent
een levensader van Noord-HollandNog altijd even NAT
(c) Margriet Dijkstra
La Maison Bleue
Vannacht droomde ik de tijd terug
Bij het licht van de maan waagde ik me
overmoedig in de voetstappen van Monet, 1871Zie het huis, de bomen, en
wijds zicht op de Zaan
Een verlangen dat heimwee is
alsof het beeld van mij is en dat ik
het nog één maal wil terug zien
zo vertrouwd.Bijna geloofde ik dat de hunkering sterk genoeg was
om dat verstilde beeld tot leven te brengen
en er ontstond een ondraaglijk gemis.Uitgedroomd ging ik naar huis
en ja, echt, mijn blauwe huis.
Renoir – blauw.(c) Geraldine Bank-Caenen,
over het Blauwe Huis in Zaandam
