Boven de polder
in koud firmament
bezingen duizenden smienten
hun vlucht in cirkels en spiralen
kleven soms samen
tot een vijfkoppig monster
of vormen slangen
welke zich golvend voortbewegen
langs de hemel
als een geschilderd decor
bedekt met grove vegen
uit een wit blauw grijs palet.

Soms lijkt het alsof
onzichtbare handen
in de volle wolken roeren
en naar de vogels jagen
vangen en weer loslaten
zodra zij de horizon raken
in één kreet
strooien zij zich uit
slaan zwart witte gaten
schrijven de winter
in donkerpaars water.

Herinneringen stromen
verlangen naar zomer
naar zeepgroen licht
boven geurende oevers
van bloemrijk veenmoeras
luchtbellen in het oppervlak
de lauwe sloot
glijdt langs de peddel
in mijn handen
stil en vol
zijn sommige dagen.

(c) Joke Konijn