Laat in de avond fiets ik
over de Zaanbrug naar huis
en koester me in het warme licht van
de pakhuizen uit het verleden
die al zo lang verwant, vertrouwd
zijn met de Zaan. 

Lang geleden, toen we jong en
zorgeloos waren bracht mijn liefste
mij over de Zaanbrug naar zijn thuisland
waar de cacao gemaakt werd
die ik in mijn kindertijd dronk. 

Nu is mijn liefste gestorven
en dwaal ik in reservetijd
over de paden waar we liepen
en altijd vanzelfsprekend
dat ik blijf.

Maar laat in de avond, op de fiets,
het warme licht en de oude Zaan….
VERLEIDERS ZIJN HET, OUDE CHARMEURS!

(c) Geraldine Bank-Caenen