Heeft u belangstelling voor ons werk?|info@zaansedichterskring.nl
FacebookTwitter

Hartendief

Laat in de avond fiets ik
over de Zaanbrug naar huis
en koester me in het warme licht van
de pakhuizen uit het verleden
die al zo lang verwant, vertrouwd
zijn met de Zaan. 

Lang geleden, toen we jong en
zorgeloos waren bracht mijn liefste
mij over de Zaanbrug naar zijn thuisland
waar de cacao gemaakt werd
die ik in mijn kindertijd dronk. 

Nu is mijn liefste gestorven
en dwaal ik in reservetijd
over de paden waar we liepen
en altijd vanzelfsprekend
dat ik blijf.

Maar laat in de avond, op de fiets,
het warme licht en de oude Zaan….
VERLEIDERS ZIJN HET, OUDE CHARMEURS!

(c) Geraldine Bank-Caenen

2017-09-12T20:09:15+00:00 Gedichten Geraldine Bank-Caenen|

Witte Wieven (De Marken, Wormer- en Jisperveld)

In deze vroege morgenstond
bij het breken van het licht
tekent mijn ontwakend oog
in neveldauw haar vele
dunne engelen.

Dwalend langs het spiegelvlak
van sloten en stille wateren
bedekt een oude mythe
ons natte laagland
mijn moeras.

Als witte vleugelslagen
ontstijgen zij het aardse
aanvaarden de terugtocht
naar zonnen en manen
hun vochtige schaduwen
in gouden randen
achterlatend.

(c) Joke Konijn

2017-09-12T20:10:17+00:00 Gedichten Joke Konijn|

De Zaan

De nacht valt aan de Zaan
Geen schip dat nog de golven slaat
Geen meeuw die door de lucht zal gaan
Alleen een meerkoet, hij die onverlaat 

Zijn gang gelijk een heldendaad
Hij dobbert traag een baan
De maan beschijnt de tocht hij gaat
Hij drijft er koen vandaan 

De koetencrawl, hij’s nauwelijks te verdragen
De zwarte deken ruw verstoord
De Zaan, zo kan zij niet behagen

Ik help hem aan zijn slotakkoord
Met één schot op hem jagen
Tot aan de koetenhemelpoort 

(c) Mandy Pijl

2017-09-12T20:11:22+00:00 Gedichten Mandy Pijl|

Zaanstad

Eigenwijs is ze
“Aigengeraid” zou ze me toebijten

Waaghals in eigen gelederen

Een supertalent op het vlak
van: “Doe maar gewoon!” 

En Zaanstad’s got talent! 

Haar taal kabbelt in een
eigen langgerekte streepjescode
Aan alle kanten ingesloten door weilanden

Stug op zo’n vertederende manier

Ze is op haar best zolang
ze zeggen kan dat het
“wel eens beter is gegaan” 

En als niemand kijkt
laat ze me even nurks
tegen haar aan schurken

(c) Kees-Jan Sierhuis

2017-09-12T20:12:41+00:00 Gedichten Kees-Jan Sierhuis|

Schaalsmeerpolder

Boven de polder
in koud firmament
bezingen duizenden smienten
hun vlucht in cirkels en spiralen
kleven soms samen
tot een vijfkoppig monster
of vormen slangen
welke zich golvend voortbewegen
langs de hemel
als een geschilderd decor
bedekt met grove vegen
uit een wit blauw grijs palet.

Soms lijkt het alsof
onzichtbare handen
in de volle wolken roeren
en naar de vogels jagen
vangen en weer loslaten
zodra zij de horizon raken
in één kreet
strooien zij zich uit
slaan zwart witte gaten
schrijven de winter
in donkerpaars water.

Herinneringen stromen
verlangen naar zomer
naar zeepgroen licht
boven geurende oevers
van bloemrijk veenmoeras
luchtbellen in het oppervlak
de lauwe sloot
glijdt langs de peddel
in mijn handen
stil en vol
zijn sommige dagen.

(c) Joke Konijn

2017-09-12T20:13:39+00:00 Gedichten Joke Konijn|

Entree

Als men de Vaartbrug heeft gepasseerd
Padlaan achter zich gelaten
Provinciale Weg koen getrotseerd,
doemt daar afvallige der Zaanse Straten:

de Kerkstraat.

Langs het blikken lint van zwemfanaten
groeten huizen haaks geposeerd z
ijn wipkippen bij de pomp vrijgelaten
is het de allegaar van bouworde die shockeert

De Kerkstraat

Laat ons haar koesteren, Wormerveers deel
Makkelijker lieten we niets van haar heel
Doch volg ‘t asfalt dat klinkers compenseert
En aanschouw het bekoorlijk tegendeel:

de Zaan.

(c) Mandy Pijl

2017-09-12T20:14:47+00:00 Gedichten Mandy Pijl|

Voilà

Boven een dijkje in het wijde Wormerland
staat een torenvalk veerkrachtig wind te wieken
gelijk een helikopter boven zee of strand
in surplace, al koekeloerend en maar kieken

wat onder hem bewegen wil als daag’lijks brood.
Met vrome vleugelslag is hij aan het bidden
onderwijl het vizier scherper op het midden,
het doelwit gekrijt en dán, de val voor de stoot.

Maar plots op kruisteken schuift ongebeld een fiets
door het beeld, verschrikt de vogel voor even
die wegzwenkt, de nederlaag half toegegeven.

Mocht men mij ooit bevelen, schrijf alles of niets,
antwoord ik, in de natuur wordt wet geschreven.
Wie van standpunt verandert, schept afstand, vindt iets. 

(c) Hans de Roo

2017-09-12T20:15:44+00:00 Gedichten Hans de Roo|

5-decembertwijfels

De beste goocheltruc van Nederland
Vindt plaats op 5 december
Een leugen als cultureel erfgoed is interessant
Maar mij gaat het meer om taai met gember

Wat ik bij de intocht nooit kan verklaren
De Pieten lijken zo op de lokale bewoners
Zelfde droeve ogen, neuzen, bouw, behalve de haren!
Is het nachtelijk overspel of iets nog ongewoners?

(Wie zoekt er spanning op de daken? Vanaf 18 jaar.)

Ook vrouwenpieten hebben vrouwenpietendingen
Laatst vroeg ik het de Sint in Wormerveer
Hij bleef zich in Zaanbochten wringen
Wauwelde iets over Pieten-eed en Pieten-eer

Inmiddels weet iedere Zaanse taalfan
Dat er niets rijmt op Pakjesboot 12 en
Dat dit prima past in zonderlinge pietenkringen

(c) Kees-Jan Sierhuis

2017-09-12T20:16:49+00:00 Gedichten Kees-Jan Sierhuis|

a

a

a