Hans de Roo schreef als student zijn scriptie over de fameuze dichter Rainer Maria Rilke. Begon vele jaren later aarzelend zelf gedichten te schrijven. Volgde met Kees-Jan Sierhuis in het begin van deze eeuw cursussen poëzie bij Gerard Beentjes. Toen is volgens eigen zeggen het schrijven pas echt begonnen. Op de Schrijversvakschool in Amsterdam heeft hij zich in 2012 en 2016 verder bekwaamd in het ambachtelijk schrijven van poëzie. Ook gaf hij met stadsdichteres Mandy Pijl een jaar les aan belangstellende dichters. Hij schrijft over van alles en nog wat en graag nog meer. Bij herhaling beweert hij dat bescheidenheid zijn beste eigenschap is.
En of Hans de Roo in Heerhugowaard was!
Dichter Hans de Roo gaat op stap met zijn gedichten. Op 3 november was hij te gast in de bibliotheek in Heerhugowaard bij Schrijvenswaard. Naar hem kijken en luisteren kan via deze link.
En rustig meelezen kan ook!
EN OF
Niets is wat het schijnt
maar ik bén als ik schrijf
door kolfjes van mijn hand
en nog voor de eerste koffie
lees ik trouw de krant.
Vergeleken met een Kant of Hegel
is mijn brein van post de zegel,
ben ik de arme monnik aan het werk
gestempeld door het ik-tijdperk.
In vijfkwartsmaat des monds getikt
dat niets is wat het lijkt
en schijn de moeder van beweging is
op het verkeerde been.
Kijk maar hoe een boerenzwaluw
op zijn muggenjacht zigzag
door de ruimte schiet als Arjen Robben,
in je blikveld of net weer niet,
Of zie hoe een opgejaagde gazel
in stofwolken opstuift voor de sluipleeuw
en in gehoekte springloop nog versnelt
waarna de leeuw afhaakt, uitgeteld.
Als elke seconde telt,
belt een dolfijn 112
luchtbellen uit een stille oceaan.
Een traan vliedt in de overloop.
Men is er even niet.
Wat weg is,
is ooit gezien.