Nederland waterland
Heeft de strijd gewonnen
Wel een beetje jammer
Dat de troep hier achterblijft
Snel weer ons herpakken
En dichten al de wonden
Onze Zaanse huisjes
Worden nimmer ingelijfd(c)Thijs de Lange,
Ter gelegenheid van PinksterZaan,
Revival van het Zaans Ontzet
Met je wollen krulletjes
en je wiebelende hoofdje met
oortjes als propellertjes
stuntelend in het te hoge gras
zoeken je nieuwsgierige oogjes
en een blatend stemmetje
dat trilt en knijpt
zo heerlijk hoog en ongerijpt.Jouw stompe snoetje dat zich
duwend slikt in de warme holte
van een gevonden uier waar
je kleine tongetje de melk
gretig drinkt je zwiept je
staartje fanatiek en kromt
je ruggetje zich in een boogje
boven je veel te grote pootjes.Soms ren je dol de kudde rond
en leg je je daarna lui in de zon
klim je op je moeders rug
waar je je zachte hoefjes laat
verdwijnen in de dichte vacht
het lijkt net of je kijkt en trots
vanaf de ronde wollen troon
mij uitlacht.Lammetje ik ben jaloers op jou
op je ongecompliceerde jonge leven
wat zou ik je graag willen stelen
ik onderbreek je spel en verdeel je
in fijne plakjes op mijn bord
langzaam kauwend eet ik je op
in de hoop dat jouw geluk
mij vult in wat ik kwijt ben.(c) Joke Konijn
Word ik zo stom…
als het achtereind van mijn achternaam?
Eens was ik zo voornaam,
maar die status is naar de maan.
Wie wil er hulp? Ik kom er aan!
Nu loop ik doelloos in de Koog
en langs de Zaan,
op zoek met het oog op een baan
en zie slechts soms vacatures staan
van bedrijven aan de Zaan.
Maar zien ze mij wel zitten?
Zien ze mij wel staan?
Staat mijn aanbod hen wel aan?
Het eindigt steeds:
Bedankt meneer Klaas, helaas…
ik word niet uw baas, U kunt wel gaan.
Zo gaat het met mij en dat maakt me niet blij.
Want ik heb zo mijn best gedaan,
maar zie mij aan de afwas staan,
als ik de rest van het huishouden
ook al heb gedaan. Zó is er geen bal meer aan.
Het licht gaat uit… misschien weer aan.
De rekeningen én het gevoel zijn:
NIET VOLDAAN!
Daar komt weer een deurwaarder aan.
Wat heeft die man een baan!
Hij ziet al gauw… de televisie staan.
En geeft zijn eigen visie aan.
Ik voel me als een kat in het nauw,
moet die TV nu ook al gaan? Al gauw?
Waaruit bestaat nu eigenlijk mijn bestaan?
Waar denken al die heren aan?
Schulden?, schulden!?
Het Schuldensanerings-tijdperk breekt aan.
Hulde, hulde! … Aan de deurwaarders
van Koog aan de Zaan.
Het is met mij gedaan!(c) Klaas H. Wezel,
vrijwilliger Schulddienstverlening
Een groep mussen is komen
wonen in mijn tuin en haag.
Dan zitten ze op een rij
naast elkaar,
en soms komt er in de namiddag
uit de weilanden van het Wormerveld
parmantig een fazant op bezoek.Er woont een geheim in mijn hoofd
dan ben ik onderweg en
laat me meenemen door
de wind,
een vlaag in de hoge bomen
en het onverwachte schreeuwen
van meeuwen
zo eisend
Wie kent hun geheim?Soms loopt de tijd met mij mee
als gezelschap
op mijn zoektocht naar dagen
van goud, zo mooi
dat het pijn doet
en troost.
Dan woont er een gedicht
in mijn hoofd.(c) Geraldine Bank
Wind, regen, stengels bewegen
een laatste rode roos bloeit nog even
speelbal van onbeheersbare wind
binnentuin, wordt door bladeren omgeven
kleurenpalet, dromen de bomen in Krommenie?
bijna einde van het van jaar, natuur in winterslaap
ook de laatste rode bloem dwarrelt uit elkaar
alleen de allersterkste laten volgend
jaar nieuwe bloemen(c) Joseph Klein
het water van de Zaan,
kolkt
kookt
klotst
tegen de pijlers
van de brug
Zaanstad
Petrograd
de wal keert het water
wild en woest
van oost naar west
en terug
van Neva naar Zaan
de Zaan kantelt
de Zaankanter
raakt kant noch walde stille Zaan
zilverzaan
met zilverzwaan
verzoent zich met wal en schans
Zaanstad Zoenstad(c) Irene Sminia
Vanwege zeventig jaar bevrijding én de afronding van het prachtige, educatieve project Monumenten Spreken, schreven Zaanse Dichters bij alle 28 lokale oorlogsmonumenten poëzie. Onze dichter Hans de Roo schreef het overkoepelende en indrukwekkende ‘Monumenten Spreken’.
Monumenten spreken
Achtentwintig monumenten
met de Zaanstreek nauw verweven
herinneren aan het immense oorlogsleed
en gedenken wie voor vrijheid streed
ten koste van het eigen leven.Monumenten van steen of staal,
een boek dat open ligt, een beeldengroep,
over elk der monumenten is een film gemaakt,
achter elk der monumenten schuilt een verhaal.Over hoe men ageerde, protesteerde.
En staakte. In verzet ging, saboteerde.
Illegaal kranten maakte, kranten waarin
het echte oorlogsnieuws zich verder zong.Over het lot van de Amerikaanse bemanning
die uit een brandend vliegtuig sprong.De schooljuf die twaalf onderduikers verborg
en zorg droeg voor het dagelijkse brood.
Wie een baby redde op een tweesprong
van gedachten uit innerlijke nood.Of het verhaal over het Joodse meisje
dat op een dag verdween.De verzetsman die verraden door de buren
in de cel de nachtelijke uren aftelt
voor zijn dood.Zo velen kwamen om.
Monumenten spreken de namen.
Het boekje met alle gedichten kun je downloaden vanaf de site van het Stedelijk Comité 4 en 5 mei Zaanstad.
Oude klompen
Houten vloeren
Eigen geuren
Molenlied
Van de wieken
Die hard draaien
Sterke wind
Zoals u ziet
Laat de stenen
Nog wat persen
Slaat het blok
Er maar weer op
Achter straten
En fabrieken
Draait de glorie
Weer ten top‘IJsje?’
(c) Thijs de Lange
Is het mijn schuld
dat ik ben verdwaald
in dit gebied
en geen weg terug
wil vinden?De wind roept:
vertrouw maar op de
geur van industrie.
Zie, hoe fier ze daar staan
de gebouwen.
de werkers uit het begin.
de ADELAAR: om mijn tijd
in stand te houden
waak ik over hen
zo vergeten ze niet
hoe het begonEen meeuw vliegt in
het oog van de herfst
de winter in de rug.
Over de oude Zaan
hangt nevel die
weemoedig stemt.
Hoe verdroeg men vroeger
de eenzaamheid?
Werken aan een bestaan
voor het nageslacht.
Harde werkers
zonder woorden.(c) Geraldine Bank-Caenen
Ken je dat verhaal van die gracht in de stad?
Eerst gegraven
Toen gedempt
Weer gegraven
En gedempt
Toen weer gegraven
En weer gedemptGegraven
Gedempt
Gegraven
Gedempt
GegravenJa, het is wel mooi hoor
Maar ik wil gewoon oversteken(c) Thijs de Lange