Terwijl de volle maan, een vage droom nog

links aan een bleekblauwe hemel staat

laait het rechts reeds oranje van zon

achter de toren met de hakkelige balkons.

Soms is er gratis mist, wordt die uit het uitzicht gewist.

Is er weer de schoolplaat die uit huisje, boompje, auto,

mensje en een sluipende poes bestaat,

(molshopen, eksters) en daar ga ik de steeg door.

Zo word ik dagelijks geboren, glijdend over de in weefpatroon

gelegde stenen, glimmend vochtig of bevroren.

In het koude gras staat een wat verloren grote kraai.

Omzichtig kijkend verontschuldigt hij zich.

(c) Vera Jongejan, januari 2017